Bahattin karakoç - Acelem Var!

Acelem Var! Yarına hükmüm geçmez, heybemde azığım yok Ecel pusuda bekler ve benim acelem var. Karanlığın çiğ sesi kalkansız karşılanmaz Çırpınır tutunacak dalı olmayan kuşlar Benim de acelem var! ... Yırtık bir paraşütle gökten atlamak olmaz Toprak kucak açsa da düşmeden donar kanın. Mum eriyip bitiyor, zaman deli bir rüzgâr Son nefes ki takvimde hasatı ölü bir yaz Ve benim acelem var! ... Bir bineğim olsun ki rüzgârdan hızlı uçsun Yeri göğe bağlasın som tevhid urganıyla. Üstüme kar yağarken içimden tepsin bahar Dost gönlümü ısıtsın yıldızlı yorganıyla Benim ki acelem var! ... Aynayı ayna yapan ışık ile gören göz Tara kâküllerini çökmeden karanlıklar. Kuş kafesten uçanda dövünmek neye yarar Bir kez orman yanmasın neye yarar kül ve köz Bundan ki acelem var! ... Şeytanı karıştırma, hep sağlam pusat kuşan “Biraz daha! ” diyenin avını uyku taşlar. Yörük atlar aksamaz besmele göynüğünde Son dergâhta yavaşlar Ve benim acelem var! ... Yarın için tapum yok, Hakk’tan gayri kapım yok! Hamurum mayalandı ve benim acelem var! ... Her şiirde ruhumu ateşlere veririm Bir yandan balım akar, bir yandan torçum akar Yüzü ak gitmek için bu günden acelem var! ... Bahaeddin KARAKOÇ (Ay Şafağı Çok Çiçek –Beyan Yay. İstanbul / 1998)

Bahattin Karakoç

Bahattin karakoç - Kardeşçe

Kardeşçe Aşk deyince duman çöker gözlere Vuslat sana,hasret bana gülümser Ruhum pervazlanır nebülözlere Ay sulara,toprak cana gülümser Her gece dolaşık düşler görürüm Gölgemi gittiğim yere sürürüm Her sabah duyduğum sese yürürüm Dil ehline,göz civâna gülümser Ha gayret de bıçkın gönül ha gayret Yüksel gök katına,arz’ı seyran et Sırt sırtadır dünya ile ahiret Zemin berkse hep tavana gülümser Ses atları alışınca eyere Süvariler hazır demek sefere Önde giden artta gelen nefere Aras nehri Nahçivan’a gülümser Ağrı göğe bakar,Kars’sa Iğdır’a, Rüzgâr bulut toplar yağmur yağdıra Dağlar da,kentler de hep sıra sıra Erzurum’sa Erzincan’a gülümser Yiğitler kadaya karşı duranda Rüzgârlar uğuldar ulu Turan’da Ay’ın şavkı yüreklere vuranda Yüce dağlar âsümâna gülümser

Bahattin Karakoç

Bahattin Karakoç - İnsaf Yok Mudur

İnsaf Yok Mudur Ne topalım,ne sağırım,ne körüm, Tetik kadar hassas,kuşça özgürüm. Vaktaki gönlümü kaptırdım sana Ne bakarım,ne giderim yabana. Ey gönlümü kapan çelet mıknatıs, Gözlerim kamaştı az ışığı kıs! Yürü dersen dağ-taş demez yürürüm; Ölümümü gözlerinde görürüm. Kara biter,yol dayanır denize, Hâlâ ulaşmak zor sendeki gize. Âşıkım,sabrım kıt ve de yorgunum, Sana giden yolun hepsi uçurum. “Küstüm” lerin damar damar bar tuttu; sen sustukça geçitleri kar tuttu. O kadar mı büyük suçum,kusurum? Bildiğin neyse de,ben bilmiyorum. Senin sözlüğünde hiç af yok mudur; Sende sevgi,sende insaf yok mudur? Kırdın aşk atımın ön ayağını; Kararttın tarihin altın çağını…

Bahattin Karakoç

Bahattin Karakoç

Değmez Mi

Yokluğunu çalıyor içimdeki orkestra, Kaslarım yanmış gibi durmadan büzülüyor. Kimi görsem yollarda benim gibi umarsız Kayıtsız kaldığım an yüreğim üzülüyor. Kozasının içinde bunalan kelebeğim Canânın dünyasında perçemler düzülüyor. Ülkemin toprağına yâr kadem bastığında Sular hep çıldırıyor,buzullar çözülüyor. Mavi bir gülücüğün on çeşit yorumu var Sanki hergün batımı kızıl nar eziliyor. Yârin hayali bana bir pençe vurup geçti, Hâlâ güneşe doğru kartalca süzülüyor. Ayrılık acısını bir ah’la içe çektim, Sandım ki haritası göklerde çiziliyor. KARAKOÇ bir maraldan vurgun yemiş,değmez mi? Nevbaharın gelişi son kıştan seziliyor. .

Bahattin Karakoç - Bir gün ben giderim fani dünyadan