KORKUNÇ HİKAYELER

Karanligin Ocu:

O talihsiz gece dayim beni aradi kolay kolay beni aramayan dayim beni aradi ve yengemin cok kotu bi halde oldugunu kendisininde anlam veremedigi yengemin bilincinin kapali ve devamli titredigini soyledi telefonda sesi titriyodu cok korkmustu dayim saatte ikiyi geciyodu hemen telefonu kapattim ve motoruma atladim dayimin evi sehir disi sayilacak bir yerdeydi en son dort bes sene once gitmistim yollarida tam bilmiyodum neyse motorumda son gazla gidiyodum malum o saatte yollarda bom bos derken ufak bi tepe gibi yer var orasi biraz yokus ama hatirladigim kadariylada yokusu asinca yol baya kisaliyodu neyse hemen o yola girdim girmez olaydim evet yola girdim o ana kadar acikcasi gozum hicbisey gormuyordu yol tek seritti gerci serit sayilmaz ama bildiginiz koy yollari iste ve saginizda solunuzda hic ev yok isik yok tek isik motorumun fari ucyuz metre gittim gitmedim motor sebepsizce durdu benim motor daha oncede duruyordu boyle alisigim aslindada bulundugum yer oyle issiz bi yerdiki acikcasi biraz korkmustum indim hemen motordan calistirmaya ugrastim ama nafile bi yandan korkuyorum bi yandanda yengemi merak ediyorum deli gibi ugrasiyorum calistirmak icin ama olmuyo acayip sesler geliyor kulagima inildeme gibi ciglik gibi bu sesler kedi kopek seslerine karisiyo motor calismiyo tek bi araba bile gecmiyo derken o sinirle motora bi tekme attim korktugum basima geldi ve isigimda artik yoktu goz gozu gormuyo zifiri karanlik cok korkuyorum ama yapacak bisey yok caresizce birilerinin ordan gecmesini bekliyorum ne gelen var ne giden umidimi kestim artik yolun ortasina oturdum ve bildigim tum dualari okumaya basladim sans bu ya telefonum ne kadar ugrassamda cekmiyo cekmeyen telefonlarin acil numaralari arayabildigini biliyorum ama benim telefon ne kadar ugrastiysam aramiyordu ne polisi ne jandarmayi aradan yarim saat kadar gecti bi cocuk sesi duydum gulen bi cocuk ses gitgide yaklasiyor ama karanlik hicbisey goremiyorum cocuk sesinin arasina yasli amca sesleride karisiyordu baya bi yaklastilar artik dedeyle torununu daha dogrusu yuzlerini degil yuzlerini gorebilmek imkansiz ama ayni bi golge gibi goruyordum dede geldi yanima cok guzel bi ses tonu vardi yavrum napiyosun bu saatte burda dedi durumu anlattim korkularimda gecmisti cok buyuk saskinlik icindeydim motorun yanina gitti direksiyonu falan tuttu evlat tekrar dene calistirmayi dedi bindim ve bi kerede calisti motor hayatimda bu kadar sevindigimi hatirlamiyorum gelin dedim amca goturiyim sizi yok evlat dedi biz torunumuzla geziyoruz oyle sevincliydimki sanki hicbisey dusunemiyodum dedenin son sozu bizi yerimize oyle ulastiramazsin evlat demesiydi ama dedim ya dusunemiyodum o anda hicbiseyi hemen motoruma atladim yaklasik yuz metre gittim gitmedim dedim bu dede kimdi niye boyle dedi geri dondum ama cok gecti ne dedeyi nede gozleri isil isil parlayan o kizi bulabildim iste o anki duygular emin olun tarif edilebilir gibi degildi neyse gitmem gereken bi yer vardi ve cok zaman kaybetmistim iste sonunda gidebilmistim dayima ev karanlikti yanan isik falanda yoktu kapiyi caldim caldim ama acan yok kirarcasina yumrukluyordum kapiyi yedi sekiz dakka yumrukladiktan sonra kapi acildi dayim acti belli uykudan uyanmisti saci basi dagilmisti ne oldu oglum dedi yengem nasil dedim saskindi ne olduki yengene uyuyo dedi aradin ya beni dedim yengem fenalasmis hayir dedi yok oyle bisey ben seni aramadimki yengende gayet iyi dedi neyse iceri davet etti beni girdim dur dedi soluklan biraz yengenide cagriyim dedi odasina gitti ve cok aci bi ciglik sesi yengem olmustu..…

KORKUNÇ HİKAYELER

siz göremezsiniz

kimselerin göremediği şeyleri varlıkları görmek çok korkunç birşey olsa gerek dimi ama ben görüyorum hemde durmaksızın her an her dakika sizleri ürpertiyo dimi öceleri bende çok korkuyordum ama zamanla alışıyosunuz hatta arkadaş oluyorsunuz çoğunuz bana inanmıycak ama arkadaş oluyorsunuz aslında başımdan geçen birsürü sizlerin korkucağı hikaye var ama birini anlatayım benim daha yeni yeni bu arkadaslarla tanısma zamanlarım bi gece odamdayım uyuyorum kardeşimde salonda çekyatta uyuyo neyse gece geldiler uyandırdılar ben tabiki muhtesem derecede korkuyorum beni elimden kolumdan çekiştire çekiştire salona götürdüler kardeşimin yattığı çekyatın çevresinde belkide binlerce ufak ufak yaratıklar kimi gülümsüyo kimi somurtuyo bi grup var içlerinde beni çağrıyorlar kardeşimle tehdit ediyolar daha öncedende bu tür olaylar yaşadığım için bazı şeyleri biliyorum özel bi dua var onu okumak lazım bu tür şeylerde neyse bi türlü aralarından geçiyorum kardeşimin yanına varıyorum ve o duayı okuyorum sonrada hiçbirşey hatırlamıyorum çogunuzun aklından geçer dimi kesin rüyadır demek ve haklısınızda bana biri böyle bişey anlatsa bende rüyadır derim ama ilginç olan şey sabah uyandığımda yatağımda değil salonda kardeşimin yanında halının üstünde uyanmış olmamdır enteresan değilmi diyorum ya SİZ GÖREMEZSİNİZ...

KORKUNÇ HİKAYELER

kızın ebedi sesizliği
BENİM GERÇEK DEMEMLE NE BU HİKAYE GERÇEK OLUCAK NEDE GERÇEK DEĞİL DEMEMLE İÇİN RAHATLICAKkzın annesiyle babası hiçbir zamn gerçeği kabullenemediler ... küçüklüğünden beri hep sessiz bir çocuktu kendini oyalıyacak şeyleri hep bulurdu kitap okur müzik dinler film izlerdi insanlarla diyalogu pek yoktu bu yüzden, ama dışlanmamıştı hiçbir zamn ve aslında en önemlisi sürekli yazardı kısa uzun doluşey yazardı kimine göre anlamsız şeylerdi , sadece hayal gücü çok geniş deyip güler geçerlerdi, kzın 16. yaş günüydü sahil kenarında çok eski dedesinden kalma yazlık bir evde kutlamak istedi doğm gününü kızı kıramadılar bakımsız eve gidip temizlediler ,doğum gününde kızın bir kere bile yüzü gülmedi bu durum ailesini deli ediyordu neyin eksik olduğunu düşünüp durdular .. kızın arkadşlarından biri kıza doğru yaklaştı ve durumu gördü kızı karşısında kimse yoktu ama o birsiyle konusuryordu ''hepsinin işi biticek biliyorum çünkü bu benim elimden olucak ''dediğini duydu arkdşı olduğu yerde dondu kaldı kızın söylediklerinden çok kiminle konustuğunuda duymştu yumuşak bir sesti bu vede bundan korkusu azalıyordu rahatladıkca ilerliyordu sese doğru kzın önüne geçip orda ölece durdu ve tüm o korku içine tekrar gelmişti arkasında kız avaz avaz bağarıyordu ona doğru döndü arkadası sadece izliyordu ellerini gerginlikten kullanmayı unuttuğu belliydi kız gözünün önnde çıldırmış gibi bağırıp pastanın yanında duran bıçağı aldı ve bir an bile düşünmeden karnına doğru bıçağı sapladı ve geriye doğru yığıldı deminkinin aksine o kadr sakin görünüyorduki sanki o bıçak vücudunda bile değildi ...1 sene sonra kız yaşıyordu ama belden aşaısı artık tutmuyordu fizik tedaviler psikologlar hiç işe yaramamıştı ne yürüyor ne konusuyordu artık yazmıyordu bile,ailesi eskiden okuyup anlamsız bulduğu şeyleri yeni kavramıştı ''bu sesleri kim susturacak ya ben istediğini yapıp çevremdekileri susturacağım yada o beni susturacak ' !