KORKUNÇ HİKAYELER

Karanligin Ocu:

O talihsiz gece dayim beni aradi kolay kolay beni aramayan dayim beni aradi ve yengemin cok kotu bi halde oldugunu kendisininde anlam veremedigi yengemin bilincinin kapali ve devamli titredigini soyledi telefonda sesi titriyodu cok korkmustu dayim saatte ikiyi geciyodu hemen telefonu kapattim ve motoruma atladim dayimin evi sehir disi sayilacak bir yerdeydi en son dort bes sene once gitmistim yollarida tam bilmiyodum neyse motorumda son gazla gidiyodum malum o saatte yollarda bom bos derken ufak bi tepe gibi yer var orasi biraz yokus ama hatirladigim kadariylada yokusu asinca yol baya kisaliyodu neyse hemen o yola girdim girmez olaydim evet yola girdim o ana kadar acikcasi gozum hicbisey gormuyordu yol tek seritti gerci serit sayilmaz ama bildiginiz koy yollari iste ve saginizda solunuzda hic ev yok isik yok tek isik motorumun fari ucyuz metre gittim gitmedim motor sebepsizce durdu benim motor daha oncede duruyordu boyle alisigim aslindada bulundugum yer oyle issiz bi yerdiki acikcasi biraz korkmustum indim hemen motordan calistirmaya ugrastim ama nafile bi yandan korkuyorum bi yandanda yengemi merak ediyorum deli gibi ugrasiyorum calistirmak icin ama olmuyo acayip sesler geliyor kulagima inildeme gibi ciglik gibi bu sesler kedi kopek seslerine karisiyo motor calismiyo tek bi araba bile gecmiyo derken o sinirle motora bi tekme attim korktugum basima geldi ve isigimda artik yoktu goz gozu gormuyo zifiri karanlik cok korkuyorum ama yapacak bisey yok caresizce birilerinin ordan gecmesini bekliyorum ne gelen var ne giden umidimi kestim artik yolun ortasina oturdum ve bildigim tum dualari okumaya basladim sans bu ya telefonum ne kadar ugrassamda cekmiyo cekmeyen telefonlarin acil numaralari arayabildigini biliyorum ama benim telefon ne kadar ugrastiysam aramiyordu ne polisi ne jandarmayi aradan yarim saat kadar gecti bi cocuk sesi duydum gulen bi cocuk ses gitgide yaklasiyor ama karanlik hicbisey goremiyorum cocuk sesinin arasina yasli amca sesleride karisiyordu baya bi yaklastilar artik dedeyle torununu daha dogrusu yuzlerini degil yuzlerini gorebilmek imkansiz ama ayni bi golge gibi goruyordum dede geldi yanima cok guzel bi ses tonu vardi yavrum napiyosun bu saatte burda dedi durumu anlattim korkularimda gecmisti cok buyuk saskinlik icindeydim motorun yanina gitti direksiyonu falan tuttu evlat tekrar dene calistirmayi dedi bindim ve bi kerede calisti motor hayatimda bu kadar sevindigimi hatirlamiyorum gelin dedim amca goturiyim sizi yok evlat dedi biz torunumuzla geziyoruz oyle sevincliydimki sanki hicbisey dusunemiyodum dedenin son sozu bizi yerimize oyle ulastiramazsin evlat demesiydi ama dedim ya dusunemiyodum o anda hicbiseyi hemen motoruma atladim yaklasik yuz metre gittim gitmedim dedim bu dede kimdi niye boyle dedi geri dondum ama cok gecti ne dedeyi nede gozleri isil isil parlayan o kizi bulabildim iste o anki duygular emin olun tarif edilebilir gibi degildi neyse gitmem gereken bi yer vardi ve cok zaman kaybetmistim iste sonunda gidebilmistim dayima ev karanlikti yanan isik falanda yoktu kapiyi caldim caldim ama acan yok kirarcasina yumrukluyordum kapiyi yedi sekiz dakka yumrukladiktan sonra kapi acildi dayim acti belli uykudan uyanmisti saci basi dagilmisti ne oldu oglum dedi yengem nasil dedim saskindi ne olduki yengene uyuyo dedi aradin ya beni dedim yengem fenalasmis hayir dedi yok oyle bisey ben seni aramadimki yengende gayet iyi dedi neyse iceri davet etti beni girdim dur dedi soluklan biraz yengenide cagriyim dedi odasina gitti ve cok aci bi ciglik sesi yengem olmustu..…

Paylaş

ridkes