beş sevgi dili

KİTABIN ÖZETİ :
BEŞ SEVGİ DİLİ
Sevginin temeli ailede başlar ve kişilerin birincil sevgisi oluşur.aile ortamında sağlıklı, özverili oluşan sevgi, bireyi ileriki hayatında mutlu ve başarılı kılar .
I BÖLÜM
NİKAHTAN SONRA SEVGİYE NE OLUR ?

Her insanın bir sevgi dili vardır.eşinizin yada arkadaşınızın birinci sevgi dilini anlamıyor iseniz bu ilişki sağlıklı olmaz ve kısa sürede problemler ortaya çıkar.şayet biz beş sevgi dilini biliyorsak bu problemleri en aza indirgeriz. Paylaşarak,dinleyerek ve birlikte anlamlı faaliyetlere katılarak yaşanan nitelikli beraberlik gerçekten değer verdiğimizi ve birbirimizden hoşlandığımızı anlatır.beş sevgi dili nedir ? Bunlar ;
1) Onay Sözleri
2) Nitelikli Beraberlik
3) Armağan Alma
4) Hizmet Davranışları
5) Fiziksel Temas’tır.
evliliğin veya mutluluğun devamı için önemli olan şey eşimizin sevgi diline hitap etmektir.
II.BÖLÜM
SEVGİ DEPOSUNU DOLU TUTMAK
Sevgi,insan davranışında önemli bir yer tutar.fakat bu sözün bir çok boyutu vardır. Evlilik ilişkisinin, esas olarak amacı, sevgiyi ve yakınlığı beslemektir.evlilik aynı zamanda içsel ‘sevgi deposunun’ doldurulabileceği en önemli yerdir.
‘İnsanoğlunun kalbinde samimi olmak ve birbirlerini sevmek için duyulan arzu yatar.evlilik bu yakınlık ve sevgiye duyulan gereksinimi karşılamak için tasarlanmıştır.’
Bununla birlikte,sevgi için duyulan duygusal gereksinme,yalnızca bir çocukluk olgusu değildir.bu gereksinme bizi yetişkinliğe ve evliliğe kadar izler. ’Aşık olma ‘deneyimi, bu ihtiyacı geçici olarak karşılar fakat bu kaçınılmaz olarak ‘geçici bir önlemdir’kısa ömürlüdür.etkisi sınırlıdır.’aşık olma’saplantısının zirvelerinden aşağıya indikten sonra sevgi için duyulan gereksinim yeniden su yüzüne çıkar.çünkü bu,doğamızın temelinde vardır.duygusal arzularımızın merkezindedir.’aşık olmadan‘önce sevgiye gereksinim duyuyorduk ve yaşadığımız sürecede duyacağız.
III.BÖLÜM
AŞIK OLMAK
Aşık olan kişi sevdiği kişinin mükemmel olduğu duygusuna sahiptir.kendisinden başka herkes aşık olduğu insanın kusurlarını görsede o bunları farketmez hatta karşı çıkabilir.
‘Aşık olmak’kısa sürelidir ve ebediliği yoktur.
IV.BÖLÜM
SEVGİ DİLİ I
ONAY SÖZLERİ
Taleplerden çok iltifatlar,cesaret verici sözler ve ricalar eşinizin öz değerini onaylar,yakınlık yaratır.yaraları tamir eder.ve diğer yarınızın potansiyelini ortaya çıkartır.
Sevginin hedefi ;istediğiniz bir şeyi elde etmek değil,sevdiğiniz insanın saadeti için bir şeyler yapmaktır.
V.BÖLÜM
SEVGİ DİLİ II
NİTELİKLİ BERABERLİK
Paylaşarak,dinleyerek ve birlikte anlamlı faaliyetlere katılarak yaşanan nitelikli beraberlik,gerçekten değer verdiğimizi ve birbirimizden hoşlandığımızı anlatır.
VI.BÖLÜM
SEVGİ DİLİ III
ARMAĞAN ALMA
İster satın alınan veya elde yapılan objeler olsun.ister yalnızca eşinizin istediğinde orada olmanız olsun,armağanlar sevginin görsel ifadeleridir. Armağanlar,değer verdiğimizi sergilerler .İlişkinin değerini gösterirler.
VII.BÖLÜM
SEVGİ DİLİ IV
HİZMET DAVRANIŞLARI
Eşlerin aile içerisindeki görev paylaşımları hizmet davranışlarını oluşturur.bu davranışlar hiçbir zaman zorlanmamalı,özgürce yapılmalı ve kabul edilmeli arzu edildiği gibi gerçekleştirilmelidir.
VIII.BÖLÜM
SEVGİ DİLİ V
FİZİKSEL TEMAS
Bir sevgi jesti olarak fiziksel temas,varlığımızın derinliklerine ulaşır.bir sevgi dili olarak omuza en hafif bir dokunuştan tutkulu bir birlikteliğe kadar güçlü bir iletişimdir.
IX.BÖLÜM
BİRİNCİL SEVGİ DİLİNİ KEŞFETMEK
Birincil sevgi dilini keşfetmek için beş sevgi dilini öğrenmemiz ve bunlara cevap vermemiz gerekmektedir.bu sorulara verilen yanıtlar bizim kendi sevgi dilimizi oluşturur.
X.XI.BÖLÜM
SEVGİ BİR SEÇİMDİR VE FARKI YARATAN SEVGİDİR
Sevgi özgürce yapılan bir seçimdir.eşinizin birincil sevgi diline hitap edebilir ya da etmeyebilirsiniz.mutlaka beş sevgi dilinden birisine hitap edecektir. Fakat eşimizin diliyle sevmeyi seçmenin bir çok yararı vardır. Bu seçim geçmişteki yaraları tedavi etmeye ve bir güvenlik, öz güven ve önem duygusu sağlamaya yardımcı olabilir.
XII.BÖLÜM
SEVİMSİZİ SEVMEK
Bir ilişkiyi olumlu yönde ilerletmek için her iki tarafında özverilerde bulunması gerekmektedir.
XIII.BÖLÜM
ÇOCUKLAR VE SEVGİ DİLLERİ
Gerçek gereksinimlerinin bilincinde olmasalar ve kendi tepkilerini anlamasalar bile, beş sevgi dili de çocuklar için geçerlidir.etkili bir ana baba olmak için, her çocuğunuzun birincil sevgi dilini keşfedene kadar beş dili de düzenli olarak konuşun.

Deli Bey-Gülten Dayıoğlu

Kitabın adı: Deli Bey
Kitabın yazarı: Gülten Dayıoğlu
Kitabın basımevi: Altın Kitapevi
Sayfa sayısı: 112 sayfa
Türü: Hikaye
Boyutları(en x Boy): 13 x 21
Kitabın Özeti:
İstanbul’da Hacı Ahmet Bey adında bir bey yaşardı. Varlığı , bilgisi, efendiliği ile kente ün salmıştı. Gününü kütüphanede kitap okuyarak, kalan zamanını da oğluna ayırırdı. Oğlu Veli babasının üzüntü kaynağıydı, velinin en kötü huyu savurganlığıydı. Yaşı 20 olduğunda ne bir kazancı ne de bir mesleği vardı. Babası üzüntüden yatağa düştü ve oğlunu yanına çağırarak öğütlerde bulunuyor. Diyor ki: “Savurganlıktan vazgeç, eğer yokluğa düşersen sakın konağı satma. Eğer konağı satacak duruma düştüğün gün tavandaki halkaya ip geçir iki ucunu beline bağla ve kendini boşluğa bırak,”dedi ve soluğu tükendi. Zamanla babasından kalan her şeyi tüketti. Aradan bir kaç yıl geçti ve yokluk içinde kıvranmaya başladı. Artık arkadaşları arayıp sormuyorlardı. Hatta “Deli Bey babanın onca varlığını nasıl yiyip bitirdin,”diye dalga geçiyorlardı.
Artık yaşama fazla dayanamayacağını anladı. Konaktan başka satacak bir şeyi kalmadı ve babasının son isteğini yerine getirmek için babasının odasına gitti. Tavandaki halkaya ipi geçirerek beline doladı, tavana tırmanmaya başladı, tavandaki tahta kırılıp başına altın yağmaya başladı. Deli Bey ağlayarak babasının mezarına koştu “bana yaptığın son iyiliğin değerini bileceğim diyerek dua etti. Tavandan dökülen altınlarla konağı yeniden döşedi. İyi bir iş kurdu çalışmaya başladı. Boş zamanlarında kitap okuyarak kendini yetiştirdi ve babası gibi saygılı, görgülü, hayırsever bir bey oldu.
Yazarın hayatı: Kütahya’nın Emet ilçesinde doğdu. İstanbul Hukuk Fakültesini bitirdi. Dışarıdan sınavlara girerek ilkokul öğretmeni oldu.15 yıllık eğitimden sonra ayrıldı. Eserleri: Fadiş , Dört Kardeştiler,Ben Büyüyünce, Suna‘nın seçmeleri, Yudumu Özledim, Dünya Çocukların Olsa, Akıllı Pireler, Işın Çağı İnsanları, Leylek
Kişiler: Hacı Ahmet Bey, Veli, Velinin arkadaşları.
Eserin Dili: Türkçe.
Ana Düşünce: Savurganlığın insana verdiği zararlar.

bir çift yürek

KİTABIN ÖZETİ :
Amerikalı kadın doktor, sağlıkta koruyucu hekimlik üzerine araştırmalar yapmaktadır. Bir gün Avustralyalı hekim arkadaşı arayarak araştırmaları ile ilgilendiklerini söyler ve kendisini Avustralya’ya davet eder. Buraya ulaştığında ülkenin asıl yerlileri olan ve Aborijin adı verilen kişilerin ayrıma tabi tutulduğunu görür. Bir akşam melez Aborijin gençlerinin benzin doldurdukları kutuları koklayarak yürüdüklerini ve sonradan bu gençlerden birinin zehirlenerek öldüğünü öğrenir. O gece kendisi de dahil hiç kimse onları durdurmak için parmağını kımıldatmamıştır. Bu olaydan etkilenerek Aborijinlere yardım çalışmalarına başlar. Bu çalışmaları kısa zamanda yayılarak anakaranın öte yakasında yerleşmiş olan bir Aborijin kabilesinden davet alır.
Nomadik kültürden Aborijinler eşliğinde, kabilenin kendilerini adlandırdıkları şekliyle,”Gerçek İnsanlar”la birlikte dört ay süren ve çölü boydan boya katettikleri uzun bir yürüyüşe çıkar. Bu süre boyunca, çölün çorak coğrafyasındaki bitkiler ve hayvanlarla uyum içinde yaşamayı öğrenir. Olağan dışı insanlardan oluşan bu toplulukla birlikte yaptığı yolculukta, bu insanların 50 000 yıllık kültürlerinin felsefesi ve bilgeliğiyle tanışır.
Macerasının ilk gününden itibaren bu çetin yolculuğun zorlukları ile mücadele etmek zorunda kalır. Dayanıklılığın her gün sınandığı bu zorlu yolculukta, karşılaştığı her zorlukla birlikte ruhu da değişime uğrar. Aborijinler onu, büyük bir alçak gönüllülükle kendilerinden biri olarak kabul eder ve onun şefkat dolu öğretmenleri olurlar. Öğretmenlerinden, her insanın eşsiz niteliklerini ve içsel ruhunu takdir etmeyi ve kutlamayı öğrenirken bir yandan da güçlü doğal şifa yöntemlerine tanık olup onların canlılar ile ilgili fikirlerinin ne kadar derin ve anlamlı olduğunu da anlamaya başlar.
Yolculuğu bittiğinde yaşamında derinlemesine değişiklikler olur. Amerika’ya döndüğünde çocuklarının ve yakın arkadaşlarının desteği ve yüreklendirmesi ile Avustralya anakarasının yüreğindeki çölde yaşadığı deneyimlerini yazmaya başlar. Ulaşabildiği her yerde konuşmalar yapar. Yaşamının geri kalanını Gerçek İnsanlardan öğrendiklerini uygulamaya adar.

ALTIN IŞIK

Özet: Türk masallarının, Türk halk öykülerinin ve Türk destanlarının bir bölümünün şiir halinde, bir bölümünün de düz­yazı halinde yazılmış olduğu bu kitap ilk defa 1923 yılında yayınlanmıştır. Asıl hedef milli edebiyatın bir parçasını oluşturmaktır.
Keloğlan Aynı masalın özeti, başka eserlerde de olduğu için, burada yer vermedik.)
Tembel Ahmet:
Bir Padişah’m aşk yüzünden delirmiş bir oğlu ile üç kızı vardı. Kızlarını evlendirecekti. Teker teker sordu. Büyük ve ortan­ca kız “Siz kimi münasip görürseniz” dediler. Küçük kız ise “Bir genç ile evlenmek isterim” deyince, kızdı ve onu memleketin en tembeli olan “Tembel Ahmet’ ile evlendirdi. Oğlanın tembelliği bir gün kızın iyice tepesini attırınca, başladı odunla kovalamaya. Oğlan evden kaçtı, gitti çalışmaya. Her gün kazancını getirip ka­pıdan veriyor, karısının korkusundan içeri giremiyordu. Bir gün bir kervanda iş bulup, yola çıktı. Yolda bir kuyunun başında su için durdular. Tembel Ahmet kuyuya İnip yukarıya su veriyordu. Bu esnada bir kapı görüp içinden girdi. İlerde bir köşk, köşkün içinde mahzun mahzun oturan, hapsedilmiş bir kız vardı. Kızı dönüşte kurtarmak üzere anlaştı. Kız ona parmağındaki yüzüğü çıkarıp verdi. Tembel Ahmet, Yukarıdaki bahçeden de heybesini nar ile doldurdu. Sonra heybesini eski bir arkadaşı ile evine gön­derdi. Annesi ve karısı narı kesince içinden mücevher çıktı. Bütün narlar öyleydi. Gelin kaynana mücevherleri satıp, çok güzel bir saray yaptırdılar. Padişah, kılık değiştirip bu saraya geldi. Bura­daki adamların hiç birini tanımayamadı.
Kervan sahibi Tembel Ahmet’e bir tepsi verip, Musul Kralına götürmesini söyledi. Kral, Tembel Ahmet’in parmağındaki yüzü­ğün, dört yıldır kayıp kızma ait olduğunu görünce gerçeği öğren­di. Tembel Ahmefin yanma asker vererek kızını kurtarmasını söyledi. Tembel Ahmet kızı kurtarıp babasının yanına getirdi. Meğer kız, Tembel Ahmet’in kayınbiraderinin nişanlısı imiş. Onu da yanma alıp memleketine Kervanı biraz geride bırakıp, evine geldi. Baktı ki evi bir sa­ray olmuş. Üstünü değiştirip, saraya gitti. Padişah’a durumu bir bir anlattı. Kızı alıp saraya getirince aşk yüzünden delirmiş olan şehzade iyileşti. Düğün dernek oldu, herkes mutlu mesut yaşadı.
Kuğular:
Bir padişahın Nilüfer isimli bir kızı vardı. Hanımı ölünce, bilmeden büyücü bir kadınla evlendi. Kadın kızın yüzüne vücu­duna çıkmaz, siyah bir boya sürdü. Kız çok çirkin oldu. Babası bile yüzüne bakmaz oldu. Büyücü kadın bununla yetinmeyip, kızın on bîr erkek kardeşini de kuğu haline soktu. Kuğular saray­dan uçup gittiler. Kardeşleri var diye her zulme katlanan Nilüfer, saraydan ayrılıp yollara düştü. Gide gide bir göl kıyısına geldi, Baktı gölde kuğular yüzüyorlar. Kuğular Nilüfer’i tanıyıp, ona sokuldular. Gece olunca da hepsi eski hallerine döndüler. Kız o zaman bütün kardeşlerini tanıdı. Sabah olunca kardeşler tekrar Kuğu haline döndüler. Aylarca, karşı göl ile diğer göl arasında gidip geldiler. Bîr gün rüyasında yaşlı bir kadın Nilüfer’e, “Bir süt golü bulunduğunu, bu gölde yıkanırsa eski haline dönebileceğini söyle­di ” Kız kardeşlerine rüyasını anlattı. Kızı süt gölüne götürdüler. Yıkanınca eskisinden daha güzel oldu.
Yine bir gece aynı yaşlı kadın rüyasına girerek, “Kardeşlerinin de eski haline dönmesini istiyorsan, mezarlıklardaki ayrık otlarından on bir gömlek örmeli, bu gömlekler bitinceye kadar en ufak bir kelime ko­nuşmamalısın” dedi. Kız başladı gömlekleri örmeye. Bir gün o ülkenin padişahının oğlu gezerken Nilüfer’i görüp, güzelliğine vuruldu. Kız hiç konuşmuyordu. Saraya getirip, kırk gün kırk gece düğün yaptılar. Kız yine susuyor ve durmadan gömlek örü­yordu. Kızın büyücü olduğuna hükmedip, asılmasına karar verdi­ler. Cellat hazırlık yaparken dahi kız son gömleğin son ilmiklerini atıyordu. Nihayet bitirdi. Bu arada on bîr kuğu gelip etrafına dizildiler. Kız gömlekleri birer birer onlara giydirince, on bir tane genç babayiğit delikanlı ortaya çıktı. Kız padişaha durumu anlattı. Babalan durumdan haberdar edilince, gelip evlatlarını bağrına bastı. Kız ile diğer ülkenin padişahının oğlu ile kırk gün kırk gece düğün yaptılar.
Keşiş Ne Gördün?
Yoksul bir kadının İplik eğirip satarak geçinen üç kızı vardı. O gün en küçük kız iplikleri pazarda beş kuruşa sattı. Dört kuruşa bir tavuk, bîr kuruşa da bir mum aldı. Ablaları ona çok kızdılar. Bu arada tavuk ellerinden kaçtı, küçük kız da peşinden koştu. Tavuk kaçtı, kız koştu, nihayet tavuk bir kapıdan içeri girdi. Kız da arkasından. Bir de ne görsün, bağlar, yeşillikler, cennet gibi bir yer. Az ilerde üç çadır. Biri elmaslı, biri incili, biri zümrütlü. Kim­secikler yok. Kız, sağı solu temizledi, yemekleri yaptı, sofraları dizdi, sonra da bir köşeye saklandı.
Üç şehzade geldiler, çadırda düzeni görünce, bir diğerinin yaptığını zannettiler. Sabah oldu yine gittiler. Kız yine aynı işleri yapıp saklandı. Birkaç gün böyle geçinde, şehzadeler bu işleri yabancı birisinin yaptığını anladılar. Nöbet tuttular. En sonunda küçük oğlan kızı yakaladı. Onunla anlaşınca, kendi çadırında sakladı.
Bir gün baba padişah başka ülkelere savaş ilan etti. Bu ne­denle oğullarını da çağırdı. Küçük şehzade, kız uyurken bir mek­tup bırakıp ayrıldı. Kız uyanıp mektubu okuyunca, hemen peşle­rinden gitti. Yolda, rast geldiği bir keşişe mücevherlerini vererek, elbisesini aldı; keşiş kılığına girerek yoluna devam etti.
Sonra da şehzadelere kavuştu. Küçük şehzadenin içi yanı­yordu. Keşişe sual etti. Keşiş ona güzel cevaplar verince, onu yanma aldı. Birlikte ülkelerine vardılar. Küçük şehzade keşişe bir antikacı dükkânı açtı. Her gün yanma gelip gidiyordu.
Sonra, harp olmadan barış sağlanınca, padişah oğullarını ev­lendirmek için her birine bir vezirinin kızını aldı. Küçük şehzade gelip, keşişe haber verdi. Kız düğüne, keşişin kız kardeşi diye katıldı. Lakin bütün gözler, kızın üzerinde idi. Vezirin çirkin kızı diye, bu kızı gelin odasına koydular. Şehzade geldi, kızı çok be­ğendi. Sabahleyin şehzade keşişin dükkânına gelince, parmağında kendi verdiği yüzükleri gördü. Kız her şeyi anlatınca, saraydaki vezirin kızını evine gönderdiler. Kırk gün kırk gece düğün yaptı­lar…
Pekmezci Anne:
Bir tüccarın tek bir kızı vardı. Hacca gideceği için kızını kim­lere bırakacağını düşünüyordu. Kız, ona “benim ve dadımın bir yıllık yiyeceği ile bizi kapat, sen gelene kadar idare ederiz” deyince aklına yattı ve öyle yaptı.
Padişahın oğlu, kızı duymuştu. Bir gün kocakarı kılığına gi­rerek bir şişe pekmez alıp pencerenin Önüne geldi. Komşunun damına çıkarak, ona pekmez sarkıttı. Bir de mani söyledi. Bu hal böyle günlerce devam etti. Her gün hem pekmez satıyor, hem de mani söylüyordu. Kız bu pekmezci anneyi çok sevmişti.
Aradan aylar geçmiş, hacca gidenlerin dönüşü yaklaşmıştı. Akçiçek’in babası, hacdan döndüğünde kapısının çok güzel süslendiğini görünce, hem sevindi hem de şaşırdı, ikinci gün ise padişah saraya çağırtıp, kızını isteyince mutluluğu daha da arttı. Kız, saraya pekmezci anne ile gitmişti. Bir ara kadın kayboldu. Şehzade ortaya çıktı. Kız ağlıyor ve pekmezci anneyi istiyordu. Şehzade kendisi olduğunu açıklayınca, çok sevindi. Kırk gün, kırk gece düğün yaptılar.
Yılan Bey’le Peltan Bey:
Bir padişahın hiç çocuğu olmuyormuş. Bir gün, “olsun da yı­lan olsun” demiş. Bir müddet sonra hanımı gebe kalmış. Doğum günü gelince, hangi ebe yaklaştıysa ölüyormuş. Bütün ebeler saklanmışlar. Padişah imamı çağırıp mutlaka bir ebe bulmasını emredince, imam konuyu karısına açmış. Karısı merak etmemesi­ni söylemiş ve hiç sevmediği üvey kızını saraya ebe olarak gö­türmeyi planlamış. Kız her şeyin farkındaymış. Annesinin meza­rına gidip, ağlayarak vedalaşmış. Mezardan annesinin sesini duymuş: “Hİç ağlama, bir kazan süt iste. Yılan o sütü içecek, karnı doyacak, seni de sokmayacaktır” diyormuş.
Kız bunları yapmış, kadın doğurmuş. Kız hediyelerle evine dönmüş. Aradan yıllar geçmiş. Yılan çocuk büyüyünce, okuma yazma öğrenme zamanı gelmiş. Hangi hoca ders vermeye geldiy­se, sokup öldürüyormuş. Padişah yine imamı çağırmış. İmam yine karısına söylemiş, karısı yine üvey kızını bu iş için gönderip ondan kurtulmayı planlamış. Kız yine annesi ile vedalaşmak için mezarına gelmiş, ağladı. Meza’dan annesinin sesi gelmiş: “Annesi, korkma yılan sana dokur.maz” demiş. Kız saraya gelmiş. Yılan Bey’e üç ayda okuma yazma öğretmiş. Kucağı hediyelerle dolu olarak evine dönmüş.
Bir müddet sonra padişah oğlunu evlendirmeye kalkışmış. Kimi koynuna soktularsa, sokup öldürmüş. Sıra yine bizim kıza gelmiş. Annesinin mezarına gitmiş, annesi, ona kırk kat giyinme­sini söylemiş. Kız da öyle yapmış. Yılan Bey’Ie gerdek gecesi, kız da soyunmuş. Yılan kırk kat derisini soyunca ortaya babayiğit bir delikanlı çıkmış. Üvey anne kıskançlıktan çatlamış.
Bir müddet sonra savaş çıkmış. Padişah oğlunun kendi yeri­ne orduya kumandanlık yapmasını istemiş. Kocası savaşta iken, üvey anne Ayşe’yi kandırıp, bir ırmağa sokmuş, sonra da arka­sından tekme ile dibe itelemiş. Elbiseleri ile mücevherlerini de alıp kaçmış. Ayşe, yüzerek kıyıya çıkmış. Çırılçıplak olduğu için bir mezarın kenarına saklanmış, yorgunluktan uyumuş. Yandaki bir mezarın kapağı açılmış, içinden çıkan bir adam, Ayşe’yi kucakla­yıp aşağı indirmiş. Orada beş altı çocuk varmış. Peltan Bey isimli bu kişi, esir düşmüş bîr padişah oğlu imiş. Aradan aylar geçmiş. Ayşe Kız, Peltan Bey’den hamile kalmış. Peltan Bey onu babasının memleketine göndermiş. Onun verdiği akıllarla, Peltan Bey’e yapılan büyüler bozulmuş. Esareti bitince, memleketine geri dön­müş. Ayşe ile Peltan Bey’in iki çocukları daha olmuş.
Yılan Bey, savaştan sonra ülkesine dönmüş, eşini bulamayın­ca, demir asa, demir çarık yollara düşmüştü. Yedi yıl sonra Peltan Bey’in sarayına gelerek ona misafir olmuş. Yılan Bey’Ie Peltan Bey birbirlerinin çok sevmişler. Sonra Peltan Bey, misafirini eşine göstermiş. Birbirini gören eski eşler hemen oracıkta bayılmışlar. Sonra Peltan Bey’e durumu anlatmışlar. Peltan Bey, fedakârlık yapmaya hazır olduğunu söylemişse de, Ayşe çocukları için Yılan Bey’e hayır demiş. Yılan Bey, üzüntüsünden tekrar yılan haline girmiş ve bir delikten süzülerek gitmiş. Ayşe, her zaman ağlaya­rak Yılan Bey’in mutlu olması için dua etmiş.
Kolsuz Hanım: (Manzum hikâye)
Bir padişahın Ay ve Yıldız isimli iki oğlu vardır. Bir gün ka­rısı ölür. Zorunlu olarak evlenir. Aradan yıllar geçer. Padişah hacca gitmeye karar verir. O gidince, karısı ismi Yıldız olan oğlu­nu iğfal etmek için plan yapar. Oğlan razı gelmeyince, onu hap­settirir. Ay, kardeşini merak eder. Yaşlı bir ihtiyar zindanda hapis olduğunu söyleyince, gizlice zindana girer ve onu bulur. Tam kaçacaklarken, üvey anne adamları ile birlikte yollarını keser. Ay kızın iki kolunu birden kestirir. Şehzade Yıldız ise delirir. Sonra da kızı bir sandığa koydurup, denize attırır. Denizde bir şehzade onu bulur. Durumu öğrenince intikam için harekete geçer. Bu arada Ay Hanım’a sevdalanır, evlenirler. Zaman içinde iki de çocukları olur.
Öbür tarafta, padişah bir türlü hacdan gelmemiş. Şehzade Yıldız iyileşmemiş, üvey anne de fırsattan istifade devranını sür­dürmektedir. Üvey anne bununla yetinmez, düşmanlığı devam ettirir. Öyle ki, gün gelir kocası Kolsuz Hanım’ın ve çocuklarının cellada dahi verilmesini ister. Lakin cellat, bunların haline acıya­rak, gömleklerini alır, bir av hayvanmın kanı ile sular ve öldür­düm diyerek saraya geri döner. Anne ve yavrular dağ başında tek başlarına kalmışlardır. Biraz sonra acıkırlar ve dua ederler. Önle­rine yemekler gelir. Dua ederler, yanlarında bir pınar olur. Dua ederler, yatacak köşkleri olur. Dua ederler Kolsuz Hanım’ın kolla­rı yerine gelir… Köşkünün kapısına yazar: “Burada her derdin şifası bulunur.”
Padişah hicazdan gelir. Bakar oğlu, kızı yok. Karışı bir sürü yalanla onu oyalar. Padişah oğlunu arar, buldurur. İyileşmesi için “Her derde şifa dağıtan” köşke getirir. Üvey analık da, çocuğu ol­madığı için köşke gelmiştir. Kızı görünce vazgeçip, gitmek ister. Fakat, kızı “burası mahkeme yeridir”diyerek, bırakmaz.
Her şey anlaşılır. Üvey anneyi kovarlar. Sonra hep birlikte, mesut yaşarlar. …
Aslında, bu hikâyede Milli Kurtuluş Savaşımız anlatılmak­tadır.
Küçük Hemşire (Manzum Hikâye)
Bir padişahın İki veziri varmış. Birinin üç oğlu, diğerinin üç kızı varmış. Üç oğlana “üç aslanlar”, üç kıza da “üç ceylanlar” der­miş. Bir gün, peri sazını bulması İçin babalarından “üç aslanlar”\ göndermelerini ister. Erkek çocukların babası, pek keyiflenmiştİr. Kızların babası vezir ise, üzgün bir şekilde evine gelir ve durumu kızlarına anlatır. Büyük ve ortanca kızları, erkek kılığına girerek, peri sazını getirmek için yola düşerler. Ancak, babalarının kendi­lerini sınamak için yaptığı eylemlerde başarısızlığa uğrarlar. En son küçük kız şansını dener ve babasının yaptığı sınavı kazana­rak, peri sazını getirmek için yollara düşer. Kıpçak eline varınca, yaşlı bir kadının evine misafir olur. Ona yüz altın vererek, saraya kapı görevlisi olarak girer. Genç Hakan henüz evlenmemiştir. Kızı görünce, bileklerindeki bilezik izlerinden cinsiyetini anlar, o an ismi Ali diye tanıtılan bu kızı Aliye olarak hayal etmeye başlar. Derdini annesine açar. Annesi, kız mı, erkek mi olduğunu anla­mak için, diğer üç erkekle yarıştırmasını söyler. Bu üç erkek, “üç aslan “lardır.
Sırası ile yağız ata binme, demir yayı çekme ve zincirli ayıyı yenme yarışları yapıldı. “Ceylan kız” bütün yarışlarda birinci oldu. Sihirli sazı alarak baba yurduna döndü ve sazı babasına verdi. Babası sevinçle saraya gitti. Padişah kızları küçük görmekle yap­tığı hatayı anladı. Kızı çağırtıp herkesin huzurunda tahtına oturt­tu. Kız, “ben yetkili isem, seçim yapılsın, millet meclisi oluşsun, meclis beni seçerse, başkan olmayı kabul ederim” dedi. Seçimler yapıldı. Meclis açıldı. Meclis, kızı başkan seçti.
Kıpçak Ham tahtını bırakmış, aşkının peşinden gelmişti. Ali­ye onu görünce yüreğinin sesini dinleyip, onunla evlendi.
Alparslan Malazgirt Muharebesi (Manzum Piyes):
Malazgirt Zaferi keyifli bir şekilde anlatılırken, Türklüğün ve İslamiyetin birbirinden ayrılmayacağı çok güzel mısralarla dile getiriliyor.
“islamiyet bir kızdır, bekçisi Türk bir arslan! Elinde dal kılıcı, bekler onu her zaman! “

başarı yolunda yetmiş kural

KİTABIN ÖZETİ :
İNSANLARI TANIYABİLMEK
İnsanı bütünüyle tanımak pek kolay bir iş değildir. İnsanı tanımak, öncelikle onun iç ve dış faktörlerin tesiri altında kalan bir varlık olduğunu kabul etmekle başlamaktadır. İkinci olarak, onun sahip olduğu değerlerin tutarlı olup olmadığı anlaşılmalıdır.
ÖZE ÖNEM VERMEK
İnsan görünen dış güzelliğinin yanında, oldukça derin ve manalı bir iç dünyaya sahiptir. Fakat gelişmiş bir iç dünyaya sahip olan insanın arzu ve niyeti, her zaman iyiye doğru bir yöneliş içinde olmaz. Böyle bir durumda insanın iç dünyası ile davranışı arasında bir çelişki olur. Bu durumu iyi anlamak gerekir.
ŞAHSİYETİ GELİŞTİRMEK
Şahsiyet, kişinin belli bilgi ve tecrübelerinden sonra kazandığı bir melekedir. Şahsiyetin gelişmesinde eğitim, büyük bir yer tutar. İkinci bir husus ise, şahsiyetin iyi örneklerin bulunduğu sosyal çevrelerde gelişmesinin gerekliliğidir.
TEMBELLİK KÖTÜLÜĞE YOL AÇAR
Tembellik, bir isteksizliğin ve hareketsizliğin belirtisidir. Tembellik , ölçüsüzlük ve itaatsizliktir. Ruhi bir durumun sonucu ya da açıkgözce bir düşüncenin göstergesidir.
TAKLİTTEN SAKINMAK
Taklit, birinin diğerinin tutum ve davranışlarını aynen tekrar etmesi, onun gibi düşünmeye çalışmasıdır. Bu insanda gelişme ve ilerlemeyi öldüren bir davranıştır.
OLAYLARA DEĞİŞİK AÇIDAN BAKMAK
Olaylara farklı açılardan yaklaşmak veya başka bir ifadeyle başkaları gibi görmeye çalışmak, sıkıntılarımızı azaltıp insanlarla bir arada yaşamamızı sağlar.
İÇE KAPANIK OLMAMAK
İçe kapanıklık irsi olabilir ya da yetiştirilme şartları veya aileden uzakta kalmaktan kaynaklanabilir. Böyle kişiler silik, pasif ve yeteneksiz görünümündedirler.
DEĞER ÖLÇÜSÜNE SAHİP OLMAK
Değer ölçüsü, insanın inanmış olduğu, tutum ve davranışlarına esas kabul ettiği manevi kurallardır. Bizler değer yargılarımızla hayata bakış açımızı belirleriz.
FAYDASIZ İŞLERDEN YÜZ ÇEVİRMEK
İnsan, hayatını sürdürürken sürekli kendini kontrol etmeli, her iş ve faaliyetinin muhasebesini yapmalıdır. Bu durum onun hata yapmamasını sağlar.
GAYE VE HEDEFİN LÜZUMU
İnanç ve düşünce sahibi olan insan, doğru kabul ettiği prensipleri gerçekleştirmek ; yanlışlardan kaçmak durumundadır. Gaye insanı ve toplumları disiplinli bir hale getirir ve gayrete sevk eder.
OLAYLARIN DEĞERLENDİRMESİNİ YAPMAK
Olayların muhasebesinin yapılması, onların fayda veya mahzurlarının düşünülmesiyle olur. Onlardan çıkarılacak dersler ile, aynı durumlarda nasıl bir tavır almakla kazançlı çıkılacağı ayarlanır.
İNSANLARI İDARE ETMEK
İnsanın idaresi belli bir hedefin varlığını gerekli kılar. Bu hedef eğitme, çalıştırma, harbe hazırlama, suçlu yakalama ve benzerleridir. İdarecilerin rolü, kişilerin bu hedefe en kolay şekilde ulaşmasını sağlamaktır.
HATAMIZIN FARKINA VARMAK
Başarılı olmanın yolu hatalarımızın farkına varıp, bunlardan ders çıkarıp bir daha aynı hataları tekrarlamamaktan geçer. Bir düşünür şöyle demiş : “ İnsan hata yapabilir, ama aynı hatayı tekrarlayan insan aptaldır. “
SABRIN KAZANDIRDIĞI GÜÇ
Sabır, olaylar karşısında bizim daha sağlıklı ve uzun vadeli düşünmemizi ve akılcı hareket etmemizi sağlayan bir güçtür.
BİR İŞİN SONUCUNU HESAP ETMEK
Bir işe başlamadan önce her şeyi önceden iyi etüt etmek ve işin sonucunda çıkabilecek problemleri hesap etmek gerekir . Bu bizi sonuca daha erken götürür.
Hayatta başarılı olabilmek yukarıda belirtilen temel kuralların gerçekleştirilebilme olasılığı ile doğru orantılıdır. Bunların yanında aşağıda belirtilen hususlar da başarıya giden yolda büyük rol oynar. Bunlar:
SIRRIMIZI HERKESE AÇMAMAK
İŞLERİ EHİL OLANLARA BIRAKMAK
YEMEDE ÖLÇÜYÜ KAYBETMEMEK
KALABALIKLAR HAKİKATİN ÖLÇÜSÜ DEĞİLDİR
KİTAP OKUMAK
HEDEF SAHİBİ OLMAK
KÖTÜ ALIŞKANLIKLARDAN KURTULMAK
İHTİRAS TEHLİKELERİ DAVET EDER
RUHUMUZU TATMİN ETMEK
DUAYA SIĞINMAK İHTİYACI
YERSİZ KINAMADAN KORKMAMAK
İNANÇ EN BÜYÜK KUVVETTİR
CİNSİ ARZULARIN KÖLESİ OLMAMAK
İNSANLARLA MÜNAKAŞA ETMEMEK
BAŞKALARINA GÜVENMEK
İNSANLARA HİTAB EDEBİLMEK
SÖZÜNDE DURMANIN ÖNEMİ
GÜVENİ SARSMAMAK
HERKESİN İŞİNE KARIŞMAMAK
BAŞKALARINA KIYMET VERMEK
İNSANLARA KARŞI HOŞGÖRÜLÜ OLMAK
KISKANÇLIKTAN UZAKLAŞMAK
İNSANLAR HAKKINDA ÇABUK KARAR VERMEMEK
BAŞKALARINDAN İSTİFADE ETMEK
HAKLI TENKİDE KULAK VERMEK
İLİŞKİLERDE NEZAKETİN ETKİSİ
BAŞKALARIYLA İYİ GEÇİNMEK
İYİLİKLERİ YAYMAYA ÇALIŞMAK
ALÇAKGÖNÜLLÜ OLMAK
YANLIŞLARI DÜZELTMEK İÇİN YARDIMLAŞMAK
AŞIRI ÜZÜNTÜYÜ TERKEDEBİLMEK
BAŞLADIĞIMIZ İŞİ YARIM BIRAKMAMAK
DANIŞMADAN İŞ YAPMAMAK
ÜMİDİMİZİ KAYBETMEMEK
KENDİMİZE GÜVENMEK
İRADEMİZE HAKİM OLABİLMEK
HİÇ KİMSEYİ KÜÇÜK GÖRMEYELİM
NE MÜSRİF NE DE CİMRİ OLALIM
HAYALCİ OLMAMAK
HERŞEYİN İYİ TARAFINI GÖRMEK
BAŞKALARINI DA DÜŞÜNMEK
FEDAKARLIK ASİL BİR DAVRANIŞTIR
ADALETİN GERÇEKLEŞMESİ İÇİN ÇALIŞMAK
HİSLERİMİZİN OYUNCAĞI OLMAMAK
HAKKIMIZI ARAMAYI BİLMEK
ÖLÇÜLÜ KONUŞMAK
AFFETMEYİ BİLMEK
HAKİKATİ BULMAK
TARTIŞMADAN KORKMAMAK
GEREKTİĞİNDE GÖRÜŞLERİMİZİ DEĞİŞTİREBİLMEK
KÖTÜLÜKLERE ENGEL OLALIM
GÜZEL AHLAKA ULAŞMAK
OLAYLARI İYİYE YORMAK
DOST KAZANMANIN ÖNEMİ
YARATIKLARI GÖZETMEK
İşte başarıya giden yolda dikkat edilmesi gereken yetmiş altın kural…