Rü'yâ gibi bir yazdı. Yarattın hevesinle,
Her ânını, her rengini, her şi'rini hazdan.
Hâlâ doludur bahçeler en tatlı sesinle!
Bir gün, bir uzak hatıra özlersen o yazdan
Körfezdeki dalgın suya bir bak, göreceksin:
Geçmiş gecelerden biri durmakta derinde;
Mehtâb... iri güller... ve senin en güzel aksin...
Velhasıl o rü'yâ duruyor yerli yerinde!SESSIZ GEMI Artik demir almak günü gelmisse zamandan,
 | ESERLERİ Şairin Dolunay Yayınlarından yayınlanmış iki şiir kitabı vardır. Bunlar; Üç noktanın ikisi-2002 ve Kırda kelebek kovalarken adını unutan çocuk-2006 |  |
| Hayallerimi boyuyordum Yaşam merdivenlerinde düştüm... Bir cirkin ördek yavrusunun Kuğu olmasıydı hikayem çözdüm... Tüm kuşkuları boğarak En adaletsizi ile dostun Zaman denizinde yüzdüm.... Celladın üç silahı varmış Bir.... iki..... üç...... bildim.... |
Samiha İkbal |
Keşişler kıllı parmaklarıyla açtılar kitabı: Eylüldü İason kar serpmekte şimdi olmuş ekinlere. Ellerden bir gerdanlık verdi sana orman, böylece ölmüş, yürümektesin ipin üstünden. Mavinin daha koyusu ihsan edilmiş saçlarına, ben aşktan konuşuyorum. Deniz kabuklarına, inçe bir buluta sesleniyorum, bir sandal tomurcuklanıyor yağmurda Bir tay düşüyor yaprak gibi dökülen parmakların üzerinden Kapkara açılıyor büyük kapı, benim şarkımla: Nasıl yaşamıştık burada biz? RAHATÇA karlarla ağırlayabilirsin beni yürüdüğüm sürece dut ağaçıyla omuz omuza yazın içinden, hep çığlık atmıştı en genç yaprağı. GELEÇEĞİN kuzeyindeki ırmaklara atıyorum taşlarla nakışlanmış gölgelerle duraksayarak ağırlaştırdığın ağları. DURMAK, gölgesinde havadaki yara izinin. Kimse-ve-hiçbir-şey-için-Durmak. Tanımaksızın, yalnızca kendi adına. O gölgede konuşmadan da barınabilen her şeyle birlikte ELLERİMİN derisinin altına dikilmiş,ellerin avuttuğu adın. Gıdamız olan hava toprağını yoğurduğumda bir acılık katıyor hamura delice açık tenden yansıyan harflerin parıltısı. |
Samiha İkbal |
| Kimsin sen Şişelerdeki badeler gibi yıllanmış Gönüllerde sevdan Sahi kimdin sen? Masal bahçelerinin Hiç solmayan çiçeği mi? Yorgun göçmen kuşlarının Kanatlarını kaldıran sonbahar rüzgarı mı? Sahi sen kimdin? Anamın belediği benimle birlikte beşiğe Sıcacık. Alacakaranlıkta gözlerin Birer ateş topu Yıkıyor gönül tabularını Sahi kimsin sen? Çilekeş aşkların davetsiz konuğu. Yürekteki fırtınanın devrilen ağaçları Yuvasız kalan kuşları. Göl ortasında susuzluğa susamış Bir nilüfer mi? Çöl ortasında yağmura aşık Bir bedevi mi? Sahi kimsin sen? Bir yerlere yazmıştım adını Bulabilirsem... |
Samiha İkbal |
| Düşümde düşündüm Düşünülmemiş düşleri Çam ağaçlarının yapraklarını yoldum Saçlarını ördüm. Kırda kelebekleri kovalarken Adımı unuttum. Gereğinden fazla yaşamışım Upuzun yalnızlığımda Buluş ve kaybedişten hemen sonra Düşümde düşündüm. Düşümde bile yakıştıramadım Ölümü çocuklara Savaşı büyüklere yakıştıramadığım gibi Silahı sevmediğim, kavgayı bilmediğim gibi Düşümde düşündüm Görkemini gözyaşının Bu kaçıncı uyku Bu kaçıncı uyanış Bu kaçıncı unutuluşu İSMİN. |
Samiha İkbal |
| Hala hayal kırıklarını anlatır annem Yaşama dair bildiklerini Anne olmanın inceliklerini Bakıp annemin buğulu gözlerine -Konuş diye bağırdım Hep doşruyu söyleyen yalanım ben Tırnaklarımı söksen sesim çıkmaz Ucunda evlat olunca Kalbim bir atar bir atmaz Evladın gözüne bakınca Hep doğruyu söyleyen yalanım ben |
Samiha İkbal |
| Öğrenmesi gerek çocukların Güneşin her zaman sıcak ve aydınlık doğmayacağını Ve onlara anlatmalı birileri Suların daima bulanık akmayacağını Çizgi filmler, resimler birer hayaldir Öğrenmesi gerek çocukların Her uykunun bir uyanışı olduğunu, Yer yer korkuyu bilmeli çocuklar Zaman zaman korkusuzluğu Umudu... Ve öğrenmeli çocuklar Duraksız istasyonlarda durdurmayı gideni Bitmeyen sevdalara dayalı Yürekleri olmalı çocukların Kutlu yolculukta yorulmak bilmeyen ayakları Öyle gelsin gelecekse ağlamayı bilen gözleri Güneşi emmişken, ısınmışken gönülleri Tükenmeyen sevgileri olmalı Kurak iklimlerde Yıllar var, göremedim, duyamadım, dokunamadım Titreyişini hissettiğim yürekleri var çocukların Gelecekten endişeli gözleri Ve bir ömür coşkuyu öğrenmeli çocuklar Bir yolculuğa son vermeden varılmaz Varılası ufukları olmalı çocukların Çocuk olmayan yollara düşmesin yolum Çünkü çocukların olmadığı yollar karanlık Çocuk olmayan geceler yıldızsız Çocuksuz kapılar nefessiz Ey çocuk, senin de gözlerinde yıldızlar parlayacak Yıldızlar toplayacağız gözlerinden Gülkırmızı gülüşlerle. |
Samiha İkbal |
| Göz aydınlığı veriyor birileri Dar çerçeveli pencerelerden Sarkamıyoruz sokaklara Şenliğine çocukların, Seslerine sesimiz karışamıyor. Göz aydınlığı veriyor birileri Bizim gözlerimiz hep yaşlı, Sözlerimiz hep acıklı, Ellerimiz titreme nöbetlerinde Bakışımız hummalı. Göz aydınlığı veriyor birileri Şairler şiirlerini bitiriyorlar Temiz bir sayfa çekiyorlar önlerine. Göz aydınlığı veriyor birileri Yaşlı demir kapıların ardından doğuyor gün Çatlak duvarlardan ılık havayı getiriyor rüzgar İnanasımız geliyor... Göz aydınlığı veriyor birileri Herkes duyuyor, Kimse görmüyor, Herkes inanıyor. |
Samiha İkbal |
| İnerken akşam Eylül hüzünleriyle Sönüyor umutlarım. Mavilerin derinliğine gömülüyor Çığlık çığlığa gözlerim. Mehtabın olmadığı bir yerde Kumsala yazılmış adım. Dalgaların dövdüğü Bir şiirin son dizeleri Martıların bile okumadığı. Eylül'ün kalbe olan ihaneti Buharlaştırdı son doğan Güneş, duyguları Nedenleri, nasılları Yalancı sevgilerin Okşayışı gibi saçları... |
Samiha İkbal |
| 1. Ben ağırlaşırken Bir tarafı hafifliyor dünyanın Gün tebessümleri taşıyor ağır ağır Belli ki yağmur yağacak. 2. Yine de dirençli dağlar Kendinden ayrılmayan kışa rağmen İktisatlı kullanıyor olmalı Siyah ve beyazı. 3. Özünde, sevgiye gebe toprak Yerli yerine oturunca sonsuz yaşam. Kuşanınca sabrı Yaşanan hangi öykü inkar edecek bizi. 4. Zaman nazlı nazlı süzülüyor Çarmıha gerilirken korku. Acı, beklenen beste. Yürek titriyorsa herşey iyi olur. 5. Sabrın bereketi hayata dekor oluşturuyor Mesuliyet ağır, her yağan yağmur sonuçta cansuyu Yasak, her müfredatta, Vakit geç mi olur Bulutlar yürürken maveraya. 6. Hayat asil duruşunda, ölüm kaçınılmazı oynuyor Devasa bir kararlılık, onun adıyla başladım duaya Siyah ve beyaz tutuştu kavgaya Bu eyleme gülümsedi gökyüzü. 7. Sır çıktı, fikir kaldı. |
Samiha İkbal |
| Birer Melek kuçakladı bizi Kaybedenlerden olmadık Rabbim güzel insanlara cevirdi yüzümüzü Yaşamın sırrına erdik mi bilemiyorum Geçtik sarp ve korkunç vadileri Güneşe bile leke süren diller var Yağmura söven Aşk savaştığım zaman bulurdu beni Madde gibi bir kuma sardım başıma Yaşama dair ümitlerim vardı Hiç sevmedim gözlerimde yıkanmamış yağmuru Lanetlenmiş sözleri vardı insanlarımın Rabbim, Kıymadı kıyılası yüreklere Cevirmedi yüzünü Ne söylenen ne de hissedilenleri duymadık Tuz basıldı yaramıza İnsanlar insanların kölesi olmuşsa Senin ve benim yapabileçeğimiz budur. Rabbim,birer Melekle ödüllendirdi Kaybedenlerden olmadık Güzel yarınlara çevirdi yümüzü. |
Samiha İkbal |
Bir savaşcı ilan ettim yüreğimi Ve bıraktım sağanağın altına Ardına düşmeyeceğim Kollamıyacağım sevgiyi Dileğimdir,ümidimdir Aşk ı bulana kadar savaşsın. |
Samiha İkbal |
| Aşk... Öncelerde aşk; En unutulmadık çağda Bir utangaçlık yüzde al al Yürekte bir anlamsızlıktı. Öncelerde aşk; Okul sıralarından Kütüphane merdivenlerine taşınırdı. Akar sulardaki berraklık, ışıltı Bitimsiz, samimi, sınırlı... Öncelerde aşk; Ateşten bir deniz, küstah Mevsimsiz solmalar, gurur Uçurum başlarında fırtınalı Ayrılıklarla bezenmiş, dilsiz Sarı bir keder, gri bir hüzün Öfke... Şimdilerde aşk; Bildiğim bütün duyguların En bereketlisi, en sadakatlisi En dürüstü Görkeminde yaradılışın En helali... Şimdilerde aşk; Avuç kadar yüzde Bukle bukle saçlar İki vucutta carpan tek kalp Hep aşk; Ölümsüzlüğünde nefesin Yaradana sığınmaktır. |
Samiha İkbal |
| Tarihi icerken yudum yudum Kayıpları sayıyor yağmur damlaları... Şemsiyesiz gözlerde camurlar yıkanıyor Ve coğalıyorsun damla damla Deneyleri icerek... Sızıyor bir yerlerden ihanet Taşı bile deliyor yağmur Hangi tarih tualine resmedilmemiş Acıdan başka nedir ki savaş. Hangi yana aktığını bilmeden Düşüyorsa yağmur toprağa Tut yağmuru kollarından gözyaşına bağla. Kırmızı intiharı var yüreğin Bir gizemli tahtın umut eşiğinde. Yankılanıyor sessiz ve derinden Birazdan yağmur dinecek İntiharı tarihte kalanlara bırakarak. |
Samiha İkbal |
| Bazen görünmez karanlıkta güzellikler Güneş doğsun diye beklerim Kurur dudaklarım bir kelam edemem Yağmur yağsın diye beklerim Kulaklarım bir tatlı nağmeyi özler Sesin gelsin diye beklerim Etrafımı sarar bembeyaz bir sis Rüzgar essin diye beklerim Dayanmaz bu hasrete yüreğim Seni,bana dönsün diye beklerim. |
Samiha İkbal |