Rıdvan Keskin

Rutin olarak kırışık giydiğim gömleğim ve hiç kırışmayan yatağın sol tarafı... Düzenli bir hayatım yok artık anlayacağın, her şey olması gerektiğinin tam tersine işliyor. Yatağımın sol tarafı derli toplu anlayacağın, lakin benim sol yanım için aynı şeyleri söylemek doğru olmayacak. Senden sonra ters tarafımdan hiç kalkmadım, ''tersinden mi kalktın be adam'' sorusuna, ''hayır kalkmadım'' demekle yetiniyorum sakince. Oysa kapıcı yanlış gazeteyi getirdi diye kavga edebilirdim apartmanı ayağa kaldırırcasına, ya da düzenli olarak park ettiğim yere çöp atmasından dolayı tartışırdım işe yaramayan üst kat komşularımızla. Komşularımız diyorum çünkü sen varsın hala. Komşularımız diyorum, çünkü bu evin sahibi sensin, lakin ben yaşıyorum tek başıma. Artık sabah kalktığımda gramafona bir plak koymak değil ilk işim, geç kalıyorum zaten kaldıracak bir sen yok diye. Kısaca, hayatımda keyfe yer kalmadı anlayacağın. Saçma sebeplerden hasta olmaya başladım, evi bok götürüyor ki buna ben de dahilim. Yanaklarımın ''o nerde'' sorusunu duyduktan sonra ve hasta olmam yüzünden kızarması sıkıcı bir durum olmaya başladı, oysa bir kırmızı ruj değiştirebilirdi her şeyi. Yani diyeceğim şu sevgilim, bir ara kendine gel, ben zaten sendeyim, karşılaşırız illaki. Rıdvan Keskin

Paylaş

ridkes